“Het doet pijn dat mijn ouders niet meer samen zijn” | Ciese (12)
Ik was drie jaar oud toen m’n ouders gingen scheiden. Ik was dus nog jong, heel jong. Toch voelde ik dat er iets niet helemaal klopte met de relatie van m’n ouders. Het was een tijdje raar met al die veranderingen.
Bij papa vonden we niet meteen het juiste huis om in te wonen. Met mama ging het ook nog niet zo super. Ze had heel veel verdriet. Mijn thuis was precies even weg. Ook al woonden we bij mama wel nog in hetzelfde huis.
Toen ik zes was, vond papa een nieuwe vriendin. Ze gingen samenwonen en we woonden opnieuw in een nieuw huis. Zo kregen we er ook een nieuwe familie bij. Eerst was het allemaal nog wat wennen. De nieuwe familie, het nieuwe huis ... Het hielp wel al dat ik plots een plusbroer kreeg.
Achiel is even oud als ik. Vanaf onze eerste ontmoeting in de Pizza Hut kwamen we goed overeen. Over mijn nieuwe plusmama viel ook niet te klagen. Ze werkt in een labo en heeft een hart van goud.
“We hadden opeens drie huizen waar we een thuis van probeerden te maken”
Ciese, 12 jaar
Toen ik acht jaar oud was, vond mijn mama ook eindelijk haar nieuwe hartendief: Thomas. Thomas heeft ook een huis, dus hadden we opeens drie huizen waar we een thuis van probeerden te maken.
Met mijn twee pluszussen Lauren en Alexis werd ons gezin nog eens uitgebreid. Lauren is even oud als ik, maar ze is wel een pak groter. Alexis, die vier jaar jonger is, gelukkig niet.
Het was leuk om iedereen weer zo gelukkig te zien. Het bleef wel nog raar voor mij. Ik moet altijd één van mijn ouders missen. Dat doet pijn. Mijn zus Nelle had het daar ook moeilijk mee. Zij is twee jaar ouder. We zitten samen op dezelfde school.
Het was voor mij een grote stap om naar het middelbaar te gaan. Ik was heel gehecht aan mijn vorige klas en school. Ik voelde me daar echt thuis. Mama zag ik elke dag op school, want ze geeft les. Ik mis m’n vorige klas en hechte vrienden Kobe en Cas. Ook bij hen voel ik mij echt thuis.
Gelukkig spreken we nog geregeld af met elkaar. Het is raar omdat ik nu voor het eerst niet meer bij m’n mama zit. Op mijn nieuwe school heb ik wel al een aantal vrienden en vriendinnen. Ik hoop dat ik me ook hier snel helemaal thuis zal voelen.
“Geloof mij: je hebt zoveel keer liever dat je ouders niet gescheiden zijn, dan dat je dubbele cadeautjes krijgt”
Ciese, 12 jaar
Veel kinderen vragen aan mij: "Zeg, hoe is dat eigenlijk, gescheiden ouders?" Dan antwoord ik dat het niet bepaald leuk is. Veel kinderen denken van wel. Omdat je dubbele cadeautjes krijgt. Geloof mij: je hebt zoveel keer liever dat je ouders niet gescheiden zijn, dan dat je dubbele cadeautjes krijgt.
Ik ben natuurlijk wel heel blij met de twee families die ik er bij kreeg. Iedereen is lief, maar je ziet je ouders niet meer samen zoals vroeger en dat doet pijn. Ook al komen ze wel nog goed overeen. Het is gewoon niet meer zoals vroeger. Ze praten nog met elkaar om alles te regelen. En hebben we iets leuks gedaan? Dan sturen ze nog wel een fotootje. Maar daar blijft het ook bij.
"In welk huis ik ook ben, ik voel me er thuis."
Ciese, 12 jaar
Het is ook niet dat ik mag klagen over mijn leven. Mijn ouders doen alles om ons gelukkig te maken en te verwennen. Ze hebben een hart van goud. We hebben al veel meegemaakt in mijn beide families, maar we staan sterk in onze schoenen. We zullen er ook alles aan doen om sterk in onze schoenen te blijven staan. In welk huis ik ook ben, ik voel me er thuis. En daar ben ik iedereen ontzettend dankbaar voor.
Ciese schreef deze tekst voor ‘Junior Journalist’, de grootste schrijfwedstrijd voor scholieren uit Vlaanderen en Brussel. De wedstrijd wordt georganiseerd door het Davidsfonds. In het schooljaar 2023-2024 was het thema: ‘Oost, west, thuis best?!’