"Al jaren vecht ik tegen psychische ziektes. Eindelijk durf ik er open over te praten" | Sana (18)

Ik ben Sana en ben 18 jaar oud. Al jaren vecht ik tegen psychische ziektes. En eindelijk, eindelijk durf ik daar open over te praten, want schaamte? Dat ken ik niet meer.

Ik worstel al een lange tijd met een depressie, angststoornis en een eetstoornis, namelijk Boulimia Nervosa. Op het eerste zicht zou je denken dat ik het allergelukkigste meisje ben dat je op straat ziet, maar schijn bedriegt. Althans, bedroog.

Exact 7 maanden, 2 weken en 1 dag geleden besloot ik het gevecht aan te gaan en wat ben ik daar blij mee. Het is een hele hele hele moeilijke keuze en klik geweest, maar ik wou mijn leven terug, ik wou terug Sana zijn dat genoot van het leven, dat genoot van het volleyballen en van het spelen achter mijn piano.

Het is vooral met vallen en opstaan geweest. In het begin ging het heel stroef, een aantal keren wou ik opgeven, maar mijn hulpverleners en mijn omgeving wisten daar onmiddellijk een stokje voor te steken. Neem me niet kwalijk, in heel mijn herstelperiode is het niet in stijgende lijnen gegaan en achteraf gezien denk ik "Godzijdank". Door die diepe dalen heb ik geleerd, heb ik overleefd, heb ik gestreden en heb ik gewonnen.

Mijn eetstoornis - Mevrouw Boulimia Nervosa

Een miezerig achterbaks schepsel dat constant in mijn hoofd schreeuwt

"je bent het niet waard"

"dik"

"lelijk"

"waardeloos"

"harteloos"

"denk aan de calorieën"

"eetbui"

"braak" "braak" "braak"....

Een constant gevecht in mijn hoofd. Als je naar mij kijkt, dan zou je denken dat ik geen eetstoornis heb omdat ik er niet zo uitzie. Ik heb geen overgewicht, noch ondergewicht (meer). Ik heb een gezond gewicht, maar dat is geen reden om geen eetstoornis te hebben. Een eetstoornis heeft niks met gewicht te maken, maar juist met wat er zich in uw hoofd afspeelt.

Nooit heb ik gedacht dat ik mevrouw Boulimia ging verslaan, of 1 dag braakvrij ging zijn. Zie mij hier staan, ondertussen breek ik mijn record en sta ik 63 dagen braakvrij.Trotsheid, maar aan de andere kant ook een gemis. Hoe gestoord het ook klinkt. Een gemis naar controle, een gemis naar het uiten van mijn emoties. "Komaan Sana, blijf bij de realiteit, dit is geen gemis, het is uw eetstoornis die weer spreekt". Duizenden keren herhaal ik dit in mijn hoofd. Nu ben ik de baas. Nu win ik. Ik ben o zo goed bezig!

Mijn depressie

Constant zwarte gedachten, constante pijn, constant verdriet en constante strijd. De hele dag in mijn bed liggen en iedereen vermijden. Mezelf isoleren en vermijden. Ik kon het niet aan. Ik was moe, echt moe. Ik zag het echt niet meer zitten, het mocht voor mij stoppen. Klinkt heftig, vind je niet? Zo voelde ik mij ook.

Een aantal keren naar spoed gebracht door stomme acties, maar I am a warrior. Ik strijd en strijd en strijd en strijd nog eens. Ik was kleurenblind, maar nu begin ik de prachtige kleuren in de wereld terug te zien.

Soms is het wazig en moeilijk, maar ik doe mijn best en blijf hopen dat de volgende dag die kleuren wat helderder worden.

5 maanden, 1 week en 1 dag automutilatievrij, 55 dagen zelfmoordpogingvrij, 160 dagen onder invloed van antidepressiva en slaapmedicatie. Die medicatie werkt ondersteunend. Ik schaam mij niet meer dat ik elke dag een pilletje moet slikken om mij niet slechter te voelen. Ik ben juist trots op mezelf.

Mijn paniekstoornis

Constant dat angstig gevoel, falen, perfectionisme, hyperventilatie, wenen, controleverlies en zo gaat het lijstje alsmaar door. Machteloos, dat is wat ik mij vooral voel op die momenten dat ik een paniekaanval krijg. Ik kan er op dat moment echt niks aan doen, en ik voel mij dan zo machteloos. Vroeger schaamde ik mij om in het openbaar een paniekaanval te krijgen. Want wat denken die mensen nu van mij? Nu heb ik zoiets van

"dit ben ik"

"ik kan hier echt niks aan doen"

"ik ben ziek, kijk mij niet zo raar aan"

"het is een stoornis, kijk mij niet zo aan alsof ik mij aanstel of gek ben"

Hier sta ik dan, maanden verder, strijdend tegen psychische ziektes. Ben blij dat ik nog leef, ik ben blij dat ik niet opgeef en iedere dag als een nieuwe kans aanzie. Ik ben wie ik ben en godzijdank wat ben ik blij dat ik niet perfect ben. Ik ben niet perfect en dat is echt oké. Ik kan niet iedereen in één keer helpen, ik kan niet bij iedereen in de smaak vallen of met iedereen bevriend zijn. Het is oké Sana. Laat het toe. Verwen jezelf, je verdient dit. Bestrijd die zelfhaat met zelfzorg. Denk aan uzelf. Zet uzelf op de eerste plaats, dat mag echt.