"Op kot gaan is vooral ook leren balanceren" | Irene - Charlotte - Quinten - Rani

Bij het maken van een studiekeuze volgt ook vaak nog een andere moeilijke keuze: op kot of pendelstudent? Zelfstandig leven of fijn geborgen thuiskomen in een gezin? Als jonge student is dit niet de makkelijkste keuze. Irene, Charlotte, Quinten en Rani gingen op kot en vertellen ons nu hun ervaringen. Over alleen zijn en vrienden maken. Over vrijheid en geborgenheid.

Was het makkelijk voor jullie om op kot te gaan?

Irene: Door mijn keuze om in Gent te gaan studeren terwijl ik in Antwerpen woonde, was op kot gaan een logische beslissing. Ik vond het wel onwennig in het begin, zeker in combinatie met een nieuwe school, het moeten maken van nieuwe vrienden en nieuwe verplichtingen zoals zelf koken. Maar ik moet wel zeggen dat het leven op kot heel snel went.

Rani: Ik vond het een moeilijk jaar maar het was wel de moeite waard. Ik heb een erg goede band met mijn ouders en kleine zus. In het begin had ik het dan ook heel moeilijk om weg te zijn van thuis. Ik heb ongeveer tot december nodig gehad om me echt thuis te voelen. Dat onwennig gevoel van Irene herken ik dus wel, alleen heeft het bij mij iets langer geduurd.

Charlotte: Ik ben wel iemand die graag op zichzelf is. Ik keek er enorm naar uit om op kot te gaan. Eigenlijk was ik al heel lange tijd bezig met het idealiseren van mijn leven op kot. Toen ik echt op kot zat was het voor mij vooral een confrontatie met het gewone. Sommige dagen zijn echt gewoon opstaan, naar de les gaan, thuiskomen en koken. Soms had ik dus het gevoel dat mijn studentenleven niet goed ging omdat ik niet iedere dag de beste dag van mijn leven had.

Quinten: Mijn eerste jaar was vooral mijn duurste jaar (lacht), ik moest al mijn spullen kopen om te kunnen decoreren en in te richten. Het was voor mij vooral een jaar vol verantwoordelijkheden. Je staat er tenslotte helemaal alleen voor en zorgen dat je kot proper is, dat je geld over houdt op het einde van de maand en elke avond zorgen voor eten zijn verplichtingen die niet altijd even makkelijk zijn.

Is op kot zitten niet eenzaam?

Quinten: Echte eenzaamheid heb ik niet echt ervaren maar ik heb wel geleerd dat het soms gewoon heel saai kan zijn. Op bepaalde momenten kan het zijn dat er niemand tijd heeft of dat er niemand op kot is. De residentie waar ik verbleef in mijn eerste jaar was nu ook wel bijzonder groot. Er waren meer dan 120 studenten, wat het moeilijker maakt om sociaal contact te leggen met studenten van andere verdiepingen. Nadien ben ik verhuisd naar een kleinere residentie zodat ik ook minder mensen moest leren kennen om sociaal contact te hebben.

Charlotte: Van eenzaamheid heb ik niet zo snel last. Ik ben sowieso heel graag en veel alleen. Het risico is dat je soms te snel jezelf begint te isoleren. Echt eenzaam heb ik me wel nooit gevoeld aangezien mijn volledige vriendengroep in Gent studeerde. De nood aan echt compleet nieuwe vriendengroepen was er dus ook niet echt.

Rani: Het feit dat het bij mij iets langer geduurd heeft vooraleer ik me thuis voelde, had verschillende redenen. Enerzijds was er de goede band thuis die ik moeilijk kon achterlaten maar anderzijds voelde ik me vooral niet goed in de klas die ik had. Ik wist niet goed waar ik me echt thuis voelde en bij wie ik terecht kon. Na mijn examens heb ik hier wel goed over kunnen praten met mijn klas en ben ik me ook echt thuis beginnen voelen op mijn kot.

Irene: Ik vind het leven op kot echt geweldig. Ik heb zelf gekozen voor een studio, wat dus maakt dat ik niet al te veel contact heb met andere kotgenoten en dat vind ik persoonlijk niet zo erg. Ik ben graag op mezelf en vind het dan eigenlijk ook wel fijn dat ik niet moet wachten tot een andere kotgenoot uit de douche is of dat ik de afwas van een ander moet doen.

Welke tips hebben jullie voor studenten die voor hun eerste jaar op kot gaan?

Rani: Probeer je zo snel mogelijk thuis te voelen. Op kot gaan is een geweldige ervaring waarbij je bijzonder veel leert, ook over jezelf maar daarvoor moet je je wel goed in je vel voelen. Anders wordt het heel moeilijk. Praat er ook over met mensen, vertel hen wat er moeilijk is en wees altijd eerlijk.

Charlotte: Op kot gaan is vooral ook leren balanceren. Je hebt de constante vrijheid om te doen wat je wil en dat is een van de beste en meest zorgeloze dingen die er zijn. Maar je moet er wel mee leren omgaan en zoeken naar die juiste balans. Kijk vooral naar wat er voor jou werkt en wees daar inderdaad eerlijk in.

Irene: Ik heb wel enkele tips denk ik (lacht). Maak vrienden: op kot, op school, op café, in een studentenclub. Leer mensen kennen, je zal zien hoe makkelijk dat is. En vind inderdaad de juiste balans tussen genieten van het studentenleven in de massa en avondjes alleen op kot zijn met een goede serie en homemade popcorn. Je moet leren genieten van de kleine dingen die je dag goed maken en dan loopt het allemaal wel los.

Quinten: Daar heb ik eigenlijk weinig aan toe te voegen. Als je weet dat sociaal contact belangrijk voor je is maar je vindt het moeilijk om met heel veel verschillende mensen kennis te maken, kies dan voor een kleinere residentie zodat je iedereen oprecht goed kan leren kennen. Op kot gaan is echt een bijzonder toffe en leerrijke ervaring maar het leven is inderdaad niet altijd la vie en rose en ook daar moet je mee leren omgaan!

^{TEKST: Margot Gysbrechts}