"Vorig jaar werd ik opgenomen in de kinderpsychiatrie" | Anoniem (14)

In het eerste middelbaar begon ik mij niet goed in mijn vel te voelen. Dat kwam door dingen die ik heb meegemaakt.

Door de lockdown is het helemaal misgelopen. Ik belandde in een zware depressie.

Gelukkig kon ik mijn verhaal doen aan een vertrouwenspersoon. Die heeft me dan geholpen met een psycholoog vinden.

Vorig jaar werd ik opgenomen in de kinderpsychiatrie. Ik ben ook naar een psychiater gegaan waar ik medicatie kreeg.

Dit jaar was er een crisismoment. Daardoor ben ik terug opgenomen en een tijd niet naar school kunnen gaan.

Ik heb ook een eetstoornis waardoor ik regelmatig naar de dokter moet.

Ik heb anorexia. Dat merk je niet altijd aan iemand.

Een eetstoornis is zo'n zware strijd in je hoofd. De diëtiste zegt wel eens: het duiveltje en het engeltje.

Het duiveltje is de eetstoornis. Die zegt je mag dat niet eten want dan kom je bij, je bent dik, calorieën tellen, veel bewegen. Maar het engeltje weet diep vanbinnen dat het zo niet verder kan. Die weet dat ik meer moet eten.

Momenteel ben ik veel afgevallen.

Als ik extreem ondergewicht heb, heb ik het constant koud. Ik heb dan geen energie, geen maandstonden meer en ben duizelig, Dan kan ik nog amper fietsen, wandelen, lopen.

Ik wil van deze ziekte af, maar ik wil niet bijkomen.

Ik heb mezelf ook lang pijn gedaan, maar ben nu 2 maanden en 22 dagen clean.

Ik ben ermee kunnen stoppen omdat je al die littekens ziet en dat wil ik niet. Mensen vragen dan van "Wat is dat?". En ik wou ook gewoon met blote armen rondlopen zonder trui of verband.

Door al mijn moeilijkheden kreeg ik een hond, omdat dat mij misschien zou kunnen helpen. We gaan samen wandelen en dat is heel fijn.

Mijn hond kent mij en is altijd heel blij om mij te zien. Dat is voor mij een motivatie om door te zetten. Ze is mijn schatje en ik wil haar nooit kwijt.

Op dit moment ga ik nog wekelijks naar de psycholoog. Ik leer er veel dingen. En die probeer ik toe te passen.

Doordat ik zelf naar de psycholoog ga en al veel meemaakte, ken ik al veel uit de lessen sociologie en psychologie op school. Dat is ook wel een voordeel.

Ik ga ook nog naar de psychiater en neem elke dag antidepressiva. En ik ga ook nog naar de huisarts.

Vorige week ging ik op intakegesprek voor een opname van vier maanden.

Er is nog een wachtlijst, maar we zijn nu bezig met een voortraject. Zo kan ik de andere jongeren die dan ook in opname gaan al wat leren kennen.

Het is spannend, maar ik laat het momenteel gewoon op mij afkomen.

Ik hoop dat ik ooit terug gelukkig kan zijn zonder al die moeilijkheden en zorgen.

Blijven vechten is moeilijk, maar ik heb hoop dat het ooit lukt.

Heb jij het ook moeilijk? Je kan altijd bij iemand terecht! Durf die stap te zetten. Je moet je niet schamen. Het is juist heel dapper.

Ik geloof in jullie allemaal! 😘

^{FOTO: Erik Mclean}