"Het is helemaal oké om het niet te weten" | Margot (21)

Margot was 12 toen ze ontdekte dat ze niet op jongens viel. 9 jaar later blikt ze terug en vertelt ze over haar coming-out.

Het eerste middelbaar was voor velen een grote stap. Bij mij was dat echt niet mijn grootste zorg.

Ik voelde me helemaal anders dan mijn leeftijdsgenoten en vond nergens een plek waar ik me op mijn plaats voelde. Mijn vriendinnen werden allemaal verliefd op jongens en waren continu bezig over de liefde.

Ik kon maar één ding denken “Waarom lukt dat niet bij mij? En waarom moet uitgerekend ik verliefd worden op een meisje?"

Hoe was het om te ontdekken dat je op meisjes valt?

In het begin vond ik het verschrikkelijk. Ik wou alles zijn buiten ‘lesbisch’.

Ik kon niet aanvaarden dat uitgerekend ik verliefd moest worden op een meisje. Ik kon er dus ook geen vrede mee nemen.

Dat is nadien wel veranderd. Na mijn coming-out tegen mijn ouders en dichte vrienden heb ik voor mezelf ook wel de klik gemaakt. Ik kon ofwel ongelukkig blijven over mijn leven ofwel vrede nemen met deze “aanpassing” en beginnen genieten van het leven dat ik had.

Hoe heb je het verteld aan je omgeving?

Aan mijn ouders heb ik het via een brief gedaan, want ik durfde niet echt aan tafel vertellen dat ik op meisjes viel.

Mijn ouders hebben ook via een brief terug gereageerd op mij. Dat gaf me een heel goed gevoel want er was geen verplichting om er face-to-face over te praten en ik kon de tijd nemen.

Bij mijn vrienden koos ik voor de korte pijn. Ik vertelde mijn beste vrienden dat de relatie waarover ik sprak geen gewone relatie was. Het was met tranen in mijn ogen maar na al hun goede reacties voelde ik een enorme last van mijn schouders vallen. Ik kon eindelijk zijn wie ik was bij de mensen waar ik van hield.

Welke tips heb je voor anderen jongeren om uit de kast komen?

Het is helemaal oké om het niet te weten.

Ik heb de grote fout gemaakt om hopeloos te zoeken naar het juiste label. Was ik lesbisch of biseksueel? Hoe moest ik uit de kast komen? En wat was de beste manier om het aan mijn familie te zeggen? Hoe gingen ze reageren?

Ik heb mezelf herleid naar enkel lesbisch zijn waardoor ik dacht dat iedereen hetzelfde ging doen. Als jongere versie van mezelf had ik veel gehad aan iemand die zei dat het oké was om nog niet te weten hoe je hiermee moet omgaan. Dat had mijn proces zeker vergemakkelijkt.

^{TEKST: Margot Gysbrechts}