Een relatie tijdens corona. Hoe doen andere jongeren dat?

​“De grenzen met Nederland zijn gesloten dus elkaar zien, kán gewoon niet.” | Marijne (21) en Pim (25)

Wij zijn al meer dan vier jaar een koppel. Ik ben van het Antwerpse Hoboken, Pim komt uit Veghel in Nederland. Een moeilijke afstandsrelatie zou je denken, maar ik neem ieder weekend de Flixbus richting onze noorderburen. Nou ja, nám.

Momenteel is grensverkeer niet meer mogelijk, tenzij je een woon-werk traject aflegt of een essentiële verplaatsing uitvoert natuurlijk. In Nederland zijn de huidige maatregelen bovendien veel soepeler, de kans is groot dat ik daar sneller corona oploop dan hier.

We nemen liever geen risico. Hoe we contact houden met elkaar? We sturen regelmatig updates via Messenger en één keer per week videobellen we ook. Dat deden we vroeger nóóit, aangezien we elkaar sowieso elk weekend zagen.

De situatie wringt wel wat. Wij leven in een vaste routine. Er zijn amper twee weekends op een jaar dat we elkaar níet zien. Nu gewoon bij hem in de buurt kunnen zijn, zou al veel voor mij betekenen.

Onze digitale manier van communiceren is verre van ideaal. Soms kan je een berichtje krijgen dat erg bot overkomt. Of stuur je je lief goede raad en interpreteert die dat op een verkeerde manier. In de beide gevallen denk je meteen dat er iets aan de hand is.

Ik stoor me ook aan de onduidelijke communicatie van de overheden. De ene keer hoor je dat je mag afspreken met je partner indien die in dezelfde gemeente woont. De andere keer is het afhankelijk van een bepaalde straal kilometers of blijkt de grens met Nederland in Limburg plots geopend te zijn...

Er zijn ook gewoon heel wat mensen die de regels aan hun laars lappen, maar ik wil geen boete krijgen.

“Mochten we niet in een digitaal tijdperk leven, hadden we elkaar misschien tóch opgezocht.” | Lien (22) en Rani (20)

Ik kom uit Limburg, Rani uit Houthalen-Helchteren. We zijn nu iets meer dan een jaar samen. We volgen de richtlijnen van de veiligheidsraad en voorkomen zo dat onze beide families gevaar lopen.

Momenteel communiceren we vooral via sms, om updates te geven over school en andere bezigheden. We hielden voordien nooit contact met elkaar op deze manier, dus dat was een grote aanpassing. Daarnaast videobellen we nu ook via Facebook, om dieper in te gaan op bepaalde berichtjes die we eerder die dag stuurden.

We gunnen elkaar rust, dus dat doen we zeker niet dagelijks. Nieuwe tools leren kennen maakt ook deel uit van de quarantaine. Zo gebruiken we sinds kort Voice Notes van WhatsApp, wanneer we snel iets willen vertellen maar geen tijd hebben om het uit te typen.

Maar digitale communicatie heeft ook zijn nadelen. Het komt voor dat Rani en ik elkaar moeten videobellen om de inhoud van bepaalde berichten beter uit te leggen. Het zou natuurlijk fijner zijn, mochten we elkaar in het echt kunnen zien om mogelijke misverstanden uit te praten.

Wat we zouden doen indien er geen technologie bestond? Ik denk dat we toch zouden proberen om elkaar te zien, mits het respecteren van de nodige voorzorgsmaatregelen natuurlijk.

"Ik geloof dat we als koppel sterker uit deze quarantaine gaan komen.” | Pieter (25) en Loubna (24)

Ik kom uit Brasschaat en Loubna uit Tessenderlo. We zijn al twee jaar samen. We wonen allebei nu thuis. Loubna heeft haar kot in Antwerpen verlaten op aanraden van de Universiteit Antwerpen.

We hebben dagelijks contact via WhatsApp. We Facetimen ook ongeveer drie keer per week. Waarover? Voornamelijk om een babbeltje te doen over de bezigheden van die dag, te helpen met schoolwerk en de dagelijkse stroom aan berichtgeving over corona te bespreken.

Dat ik al werk maakt de situatie niet makkelijker. Ik ben momenteel aan het thuiswerken, waardoor ik niet de hele dag bereikbaar ben en ik dus ook niet meteen kan antwoorden op de berichtjes van mijn vriendin.

Bovendien stuur ik af en toe wel eens een grapje, maar wordt dat vanwege de communicatieve beperkingen niet altijd op die manier geïnterpreteerd.

Zodra de quarantaine achter de rug is, pikken we de draad weer op en investeren we nog meer tijd in elkaar. Morgen zouden we vieren dat we twee jaar samen zijn en vorige week hadden we onze eerste vakantie naar Berlijn gepland, voor mijn verjaardag.

Dat we die dingen nu niet samen kunnen beleven, is erg vervelend. Maar we zijn ervan overtuigd dat we als koppel sterker uit deze noodgedwongen scheiding komen.

^{Louise De Vliegere - © StampMedia 2020}