"Door onze relatie ben ik veranderd" | Lien (19)

Lien is al meer dan drie jaar samen met haar vriend. Ze hebben een prachtige relatie, maar het is niet altijd even makkelijk. Thomas heeft autisme, waardoor de communicatie niet altijd even vlot verloopt. Voor ons blikt ze terug op hun eerste drie jaar samen.

De communicatie in een relatie is heel belangrijk voor mij. Dat is ook zo in mijn eigen relatie met Thomas. Mijn vriend en ik zijn ondertussen al meer dan drie jaar samen, maar het is niet altijd even makkelijk geweest. Voor mij is het geen probleem dat Thomas autisme heeft, laat staan dat ik me er zorgen over maak. Maar mijn vrienden dachten vroeger dat ik hem snel zou dumpen.

Ze zeiden dat ik na een tijd liever iemand van een “hoger niveau” zou willen en dat kwetste me echt. Mensen hadden een bepaald beeld van onze relatie, maar het kwam niet overeen met hoe het echt was. Nu, drie jaar later, zijn ze van gedacht veranderd. Onze relatie is volgens hun ijzersterk. En dat klopt ook volledig vind ik persoonlijk: Thomas heeft mij heel veel bijgeleerd over hoe je gelukkig kan zijn met kleine dingen en hoe je kan leren omgaan met tegenslagen.

Vanaf het begin van onze relatie wilde ik Thomas vooral vanalles bijleren. Over mijn kijk op het leven bijvoorbeeld. Om al die dingen uit te leggen aan hem, moest ik me in zijn schoenen verplaatsen. Ik vertelde hem alles op een manier die hij begreep.

Na drie jaar is hij echt enorm gegroeid en dat zie je in de kleinste dingen. Het doet me deugd om te zien hoe hij is open gebloeid, gewoon doordat iemand de tijd heeft genomen om hem alles op een begrijpelijke manier te vertellen. Na drie jaar moet ik vooral ook toegeven dat ik eerst veel heb moeten leren om dat nadien aan hem te kunnen uitleggen. Ik heb bijvoorbeeld moeten leren dat hij niet altijd naar me kijkt, omdat oogcontact moeilijk is maar dat betekent niet dat hij me niet graag ziet. Daarnaast mag ik ook niet te vaak zegswijzen of sarcasme gebruiken omdat dat voor hem heel anders kan overkomen. Gaandeweg heeft hij mij dat duidelijk gemaakt en ondertussen zijn we twee handen op één buik en begrijpen we elkaar zonder woorden.

Thuis verloopt dat moeilijker. Zijn ouders verplaatsen zich niet in Thomas' situatie, waardoor hun boodschap niet doordringt bij hem. Op die manier blijven er dezelfde discussies ontstaan omdat ze vinden dat hij niet genoeg zijn best doet. Dat is jammer want ze willen niet zien hoe goed Thomas in het leven staat en hoe makkelijk mensen met hem kunnen communiceren.

Ik ben vooral heel trots op hem, op ons. Voor de evolutie die hij elke dag maakt, maar vooral voor wat hij mij heeft geleerd. Het zou niet eerlijk zijn om te doen alsof alleen ik hem iets bijleer. Door onze relatie ben ik ook veranderd en kijk ik op een andere manier naar het leven. Soms denk ik veel te veel na, maak ik me zorgen over de kleinste dingen en ben ik een enorme dramaqueen. Het is dan ergens confronterend wanneer hij mij een spiegel voorhoudt maar tegelijkertijd heel leerrijk.

Ik probeer hem de wereld te verklaren, terwijl hij me zegt om meer te genieten van de kleine dingen in het leven. Zo leren we echt veel van elkaar. We proberen het beste uit elkaar en onze relatie te halen. Ik kan alleen maar benadrukken hoe belangrijk het is om de goede en minder goede kanten te zien bij elkaar, dat moet uiteindelijk elk koppel leren doen.

Niemand is perfect. We komen misschien van ver volgens sommigen, maar ik hou echt van hem. Ik kan alleen maar trots zijn op wat we samen hebben bereikt.

^{Tekst: Margot Gysbrechts}