“Hij vroeg om me uit te kleden voor de webcam” | Claire (21)

Toen ik 10 jaar was, leerde ik de 20-jarige Jan kennen op Netlog. We chatten elke dag. Op een bepaald moment wilde Jan verdergaan met onze relatie. Hij vroeg om me uit te kleden voor de webcam.

10 jaar. Zo oud was ik toen ik mijn Netlog-account aanmaakte. Ik voegde al mijn vriendinnen erop toe, maar ook mensen die ik niet in het echt kende.

Op school was ik een makkelijk slachtoffer voor de pesters. Elke dag slingerden ze de woorden “dik” en “lelijk” naar mijn hoofd. Ik dacht dat geen enkele jongen mij leuk of knap vond, totdat ik Jan ontmoette.

Jan had geen foto’s op zijn pagina. Hij zei dat hij verlegen was. Dat mysterieuze kantje trok me tot hem aan. We begonnen te praten en voegden elkaar toe op MSN. Er ging geen dag voorbij zonder van hem te horen.

Hij was 10 jaar ouder dan ik. Dat vond ik leuk aan Jan. Hij was verstandig en had veel meer levenservaring dan de jongens uit mijn klas. Ze zeggen toch altijd dat jongens twee jaar achterstand hebben. Met hem had ik dat probleem niet.

Na een tijdje stuurden we liefdevolle berichtjes naar elkaar. Jan zei dat hij verliefd op mij was en ik geloofde het.

Het was tijd voor de volgende stap: videochatten. Met trillende handen zette ik mijn roze webcam aan. Ik kon niet wachten om eindelijk te zien wie aan de andere kant zat.

Het enige wat volgde was teleurstelling. Zijn webcam was kapot. In die tijd was het nog een geloofwaardig excuus. Hij wilde niet dat ik mijn webcam uitzette. Ik gehoorzaamde.

Elke keer als we aan het chatten waren, stond mijn webcam op. Hij gaf me complimentjes over hoe mooi mijn ogen wel niet waren. Ik voelde me enorm geflatteerd. Op een bepaald moment wilde Jan verdergaan met onze relatie. Hij vroeg om me uit te kleden voor de webcam. Dat vond ik wel eng.

Mijn dikke buik mocht hij niet zien. Ik trok mijn T-shirt uit en toonde mijn rug voor de camera. Hij vond mij supermooi. De dagen erna vroeg hij het opnieuw. Ik besloot om mijn bikinitopje aan te trekken en poseerde. Bloter dan dat durfde ik echt niet te gaan.

Jan wist hoe hij mij om zijn vinger moest winden. Door al zijn lieve woorden zat ik op een roze wolk. Toen hij plots van de radar verdween, viel ik met een smak op de grond. Mijn hele wereld stortte in. Ik voelde me gebroken. Waarschijnlijk wilde hij mij niet meer, omdat ik niet deed wat hij vroeg.

Maanden later kreeg ik plots een bericht van een jongen met de naam Tom. Hij zei dat hij Jan was en had gelogen over zijn naam. Ik snapte er niets van. Waarom deed hij dat? Jan, of moet ik zeggen “Tom”, sprak mij elke dag aan op MSN. Het was niet meer hetzelfde als vroeger. Ik geloofde niets van wat hij tegen me zei. Uiteindelijk besloot ik om zijn berichten te negeren. Hij begreep de boodschap en stopte met sturen.

Ik probeerde hem zo snel mogelijk te vergeten en dat lukte. Pas jaren later dringt tot mij door wat er is gebeurd. Een valse naam, geen foto’s: Jan had iets te verbergen. Hij was vast nog veel ouder dan 20 jaar.

Soms ben ik bang dat hij mij heeft gefilmd tijdens het videochatten. Wie weet staan mijn blote beelden op een vage website voor pedofielen. Die gedachte probeer ik telkens weg te vegen.

Ik was jong en onbezonnen. Uit die fouten heb ik ongetwijfeld geleerd. Als een onbekende zonder foto mij een bericht stuurt op sociale media, blokkeer ik die persoon meteen. Het zal mij geen tweede keer gebeuren.

Op het internet zitten nu eenmaal mensen met slechte bedoelingen, maar heus niet iedereen is een wolf in schapenvacht. In al die jaren heb ik superveel vrienden gemaakt dankzij sociale media. Die draag ik op mijn handen en hebben mijn volste vertrouwen.

^{Tekst: Emily Nees}