“Zelfs de politie beschuldigde mij van iets wat ik niet had gedaan” | Simon (24)

Simon (24) werd in het vierde middelbaar gepest door de meisjes uit zijn klas. Het ging zelfs zo ver dat hij van school is veranderd.

Ik had me ingeschreven in een andere school voor een studierichting die beter bij me paste. De klas waarin ik belandde, zag mij niet graag komen. Ik was een indringer die ze liever kwijt waren dan rijk.

Aan het begin van het schooljaar leerde ik Delphine kennen, een meisje uit een andere klas. Haar ex-vriend merkte al snel dat er een klik was tussen ons. Hij verspreidde uit jaloezie een roddel over mij. Zo zou ik een meisje van 12 jaar hebben verkracht. Hij had dat gehoord van een vriend. Bijna heel de school geloofde het. Ze keken me aan als het vuil van de straat, terwijl ik niets had gedaan. Na een tijdje is die roddel overgegaan.

De les werd regelmatig verstoord door een groepje meisjes uit de klas. Onze punten begonnen eronder te lijden, omdat de leerkrachten niet alle leerstof konden behandelen.

De leerkrachten gaven waarschuwingen, maar hadden nooit het lef om hen echt te straffen. Ik begon mij te bemoeien en zei dat het echt moest stoppen. Uiteindelijk kreeg ik gelijk en werden ze gestraft. Maar dat werkte in mijn nadeel. Ze hadden het op mij gemunt.

De meisjes probeerden mij tijdens de les altijd lastig te vallen en te irriteren. Waar ik ook wou gaan zitten in de klas, een klasgenote claimde mijn stoel. Als de leerkracht er nog niet was, gooide ze zelfs haar rugzak op mijn tafel en riep ze dat zij daar zat.

Tijdens de les koken was ik aardappelen aan het schillen. Klasgenote Sarah keek constant naar mij, ze fluisterde tegen haar vriendinnen en giechelde.

Het vijfde lesuur hadden we chemie. Toen ik binnenkwam, sprak Olivia me aan. “Simon wat heb ik gehoord?! Wil je mij neersteken met een mes?” Sarah had Olivia wijsgemaakt dat ik haar iets wou aandoen. Ik ontkende dat, maar het hielp niet. Na de les werd ze agressief en begon ze mij te slaan. “Als je mij wil neersteken, doe het dan!”

Ik besefte toen nog niet dat ze die leugen waarschijnlijk had verzonnen toen ik een aardappelmesje in mijn hand had tijdens de kookles. Ik zei dat ik nooit een mes op zak had, laat staan iemand zou bedreigen. Niemand geloofde me. De hele klas was tegen mij.

Niets hielp. Het werd zo erg dat de groep meisjes hun vriendinnen uit andere klassen hadden overtuigd om samen naar de politie te stappen. Ze legden daar een valse verklaring af tegen mij.

Op een dag stond de politie op school. Ze namen me mee naar een apart lokaal. Ik was in shock. Ik werd ondervraagd, gefouilleerd en ze zochten naar het zogezegde mes in mijn rugzak. Ik werd beschuldigd van iets wat ik niet had gedaan, laat staan ooit zou doen. Gelukkig had de politie een vermoeden dat er iets niet klopte, omdat iedereen een afwijkende verklaring aflegde.

Op advies van het secretariaat en de agenten ben ik van klas veranderd. Dat haalde jammer genoeg niets uit. Ik kwam terecht in de klas bij mijn lief, haar ex en haar beste vriendin. Die laatste gooide nog wat olie op het vuur.

Toen ze ruzie maakte met mijn lief, sloeg ik met mijn vuist op haar tafel om te tonen dat het moest stoppen. Daarna hoorde ik in de gangen dat ik haar in het gezicht had geslagen. Opnieuw deed een leugen over mij de ronde en iedereen trapte erin.

Ik kreeg uitsluiting en werd bij een gesprek met de directie geconfronteerd met die valse beschuldiging. Ze zeiden dat ik haar flink op haar gezicht had geslagen, terwijl ze nergens blauwe plekken had of bloedde. Maar haar vriendinnen gaven haar gelijk. Er zat niets anders op: Ik moest van school veranderen. Officieel ben ik niet uit school gegooid. Maar ik moest wel weg.

In mijn nieuwe school kwam ik terecht in een toffe klasgroep, met vriendelijke mensen. Ze gedroegen zich veel volwassener en oordeelden niet snel over iemand. Ze vroegen zich natuurlijk wel af waarom ik plots aan het einde van het schooljaar erbij kwam. Maar uiteindelijk werd ik heel snel door hen aanvaard. Daardoor voelde ik me veel beter in mijn vel.

Ook de leerkrachten legden alles veel beter uit. Mijn punten stegen sterk en ik werd zelfs de beste van de klas. Zo was ik aan het einde van het jaar toch nog geslaagd. Ik vond het spijtig dat ik niet eerder van school was veranderd.

Of ik nog last had van de pesters? Ik heb gehoord van mijn lief dat het een spelletje was. De meisjes wilden zien hoe hard het uit de hand kon lopen. Sarah vertelde zelfs aan iedereen dat ze mij uit hun school had kunnen pesten.

Een half jaar later kwam ik mijn lief haar beste vriendin tegen op straat. Ze begroette mij vriendelijk alsof er nooit iets was gebeurd. Als ik haar echt een mep had gegeven, keek ze mij waarschijnlijk niet eens aan.

Ondertussen heb ik de pesterijen wel van mij kunnen afzetten. Ik heb het een plaats kunnen geven en ik praat er bijna nooit meer over. Ik heb er een serieus litteken aan overgehouden, maar ik kijk vooruit.

^{Tekst: Emily Nees}