"De eerste maanden in België waren heel zwaar" | Ghasem (17)

Een jonge vluchteling zijn in België, hoe is dat?

Ghasem uit Iran vertelt.

Twee jaar geleden komt Ghasem aan in België.

Hij is 15 jaar.

Zijn familie moet hij achterlaten in Iran.

“Heel eenzaam”

“De eerste maanden in België zijn heel zwaar.

Ik ben veilig, maar ik heb niets meer.

Ik voel me heel eenzaam.

De procedure om papieren te krijgen, is moeilijk."

"Ik krijg moeilijke vragen tijdens de interviews.

Ze vragen veel details.

Ik moet goed nadenken.”

“Gevangenis”

Ghasem woont twee jaar in het Opvangcentrum Klein Kasteeltje in Brussel.

“Ik denk eerst dat ik in een gevangenis ben.”

“Ik woon op één kamer met vier andere jongeren.

Wil ik vroeger gaan slapen?

Dan kan dat niet.

Er is te veel lawaai.

Om tien uur ’s avonds moet iedereen binnen zijn.

Maar soms wil ik uitgaan.

Of kom ik later terug van de lessen gitaar.”

“Bang om terug te moeten keren”

“Sommige jongens moeten terug naar hun land.

Dat maakt me bang.

Een vriend van mij moest kiezen:

terug naar huis gaan,

of in België blijven zonder papieren.

Hij is in Syrië gaan vechten.

Ik heb niets meer van hem gehoord.”

Steun

"Toch voel ik steun.

Van mijn voogd.

Van de jongeren in mijn klas, en van mijn leerkracht.

Voel ik me niet goed?

Dan helpen zij mij."

“Ik ben soms triest.

Maar ik voel me ook sterker dan vroeger.

Ik voel ook weinig racisme in Brussel.

Ik voel me hier geen vreemdeling.

In mijn klas zitten er bijvoorbeeld Turken, Marokkanen, Albanezen, Roemenen.”

Papieren

Sinds enkele weken heeft Ghasem papieren.

Binnenkort heeft hij misschien een eigen plekje.

“Ik hoop dat ik muzikant kan worden.

Nu kan mijn leven weer starten.”

^{Oorspronkelijke tekst (Stampmedia) door Jef Cauwenberghs. Wablieft herschreef deze getuigenis naar taalniveau A2.}