"Tijdens mijn maandstonden kon ik soms niet zitten van de pijn" | Lotte (22)

Mijn verhaal begint als ik 19 jaar was. Ik had voor de eerste keer een serieuze relatie. Na 1,5 jaar probeerden we voor het eerst seksuele handelingen. Voorspel lukte en het was leuk. Dat was alleen clitoraal. Toen we dan penetratie probeerden, had ik pijn.

Eerst zocht ik er niet veel achter omdat ze zeggen dat het normaal is om pijn te hebben bij de eerste keer. Maar de pijn die ik voelde, leek me niet normaal. Na 3 uur brandde het nog. Plassen was een hel.

We dachten eerst dat het misschien aan het condoom lag en dat ik allergisch was aan latex. Maar ook latexvrije condooms veroorzaakten helse pijn. Het was zo erg dat ik de ingang van mijn vagina zelfs niet met mijn vingers kon aanraken.

We hielden het voor bekeken en deden gewoon verder met enkel voorspel.

Tijdens mijn maandstonden ervaarde ik al heel mijn leven dezelfde pijn. Ik dacht dus dat het normaal was.

Na een half jaar was ik het beu en heb ik met een bang hartje aan mijn mama gevraagd of ik naar een gynaecoloog kon. Ze had er geen probleem mee.

De gynaecoloog zei dat ze dit enkel nog maar bij pas bevallen vrouwen had gezien. Zoiets stelt je uiteraard niet gerust. Ze schreef mij een zalf voor en 9 beurten kine. De kinesist moest mijn bekkenbodemspieren ontspannen.

Maar de zalf en de kine hielpen niet. De gynaecoloog stelde voor om katoenen, hypoallergeen maandverband te gebruiken. Ze schreef mij ook een nieuwe zalf voor en zei me dat als dat niet hielp, een operatie de enige oplossing was.

De zalf hielp niet en een operatie zag ik helemaal niet zitten. Het maandverband hielp wel een beetje en tijdens mijn maandstonden had ik bijna geen last meer.

Maar toen werd de pijn weer erger. Tijdens mijn maandstonden kon ik soms niet zitten omdat het zoveel pijn deed. Ik besloot om naar mijn huisarts te gaan.

Ook zij gaf me een zalfje mee, maar dat werkte niet. Ze vertelde mij dat ze niks meer voor mij kon doen en dat ik het “gewoon moest loslaten”.

Dat is moeilijk wanneer je fysieke pijn hebt. Ik voelde me niet geholpen en mentaal begon het ook moeilijk te worden.

Ondertussen was mijn relatie op de klippen gelopen, onder andere omdat we geen seks konden hebben.

In oktober wou ik opnieuw naar een gynaecoloog, maar de eerstvolgende afspraak was in augustus het jaar erop. Dat duurde te lang en in de tussentijd besloot ik naar een andere huisdokter te gaan.

Ze vertelde me dat ze mij waarschijnlijk ook niet kon helpen en wou mij niet eens onderzoeken. Ze stelde voor om naar een seksuoloog te gaan. Alweer werd ik niet geholpen.

Ik had er ook al met mijn vriendinnen over gesproken en een van hen stuurde me een artikel door van een meisje met dezelfde symptomen. Ze had vulvodynie en wou het taboe doorbreken. Vulvodynie is chronische pijn of ongemak rond de opening van de vagina (vulva) waarvoor geen aanwijsbare oorzaak is en die minimaal 3 maanden aanhoudt.

Eindelijk was het augustus en ik kon naar een gynaecoloog die gespecialiseerd is in adolescenten. Ze wist onmiddellijk waar ik het over had en zei dat ze me ging testen op vulvodynie. Toen ik die diagnose hoorde, wist ik dat ik juist zat en dat ik eindelijk verder geholpen ging worden.

De test was positief en ze stuurde me door naar een specialist in het UZ Leuven. In Leuven moest ik dezelfde dag ook met een seksuoloog gaan praten, zij zocht mee uit wat de oorzaak kon zijn.

Ik kreeg opnieuw zalf voorgeschreven, maar deze keer moest ik een halfjaar smeren om te weten of het effect zou hebben. Na 2 maanden zalf smeren, moest ik ook opnieuw kine volgen. Zowel relaxatietherapie om mijn spieren onder controle te krijgen, als ook 'bekkenbodemre-educatie' om mijn bekkenbodemspieren opnieuw te trainen.

Ik kreeg ook een aantal dagelijkse “regeltjes” opgelegd. Zo moet ik vooral losse broeken dragen, mag ik alleen maar katoenen ondergoed dragen en moet ik altijd glijmiddel gebruiken. Ik moest ook stoppen met de combinatiepil en overschakelen op een minipil.

Na 3 jaar verschillende dokters gezien te hebben, heb ik eindelijk het gevoel dat ik geholpen word en dat ik stappen vooruit zet in het proces. De pijn is al veel minder en er is een oplossing in zicht.

Ik ben ondertussen 22 jaar, heb een nieuwe relatie waarmee het goed zit. Hij wist wat ik had en zoekt samen met mij naar een oplossing om aan ons seksueel genot te komen.

^{FOTO: Daria Shevtsova}