"De grootste veranderingen zijn door burgers in beweging gezet." | Nathalie (28)

Ongelijkheid. Volgens de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens heeft iedereen hetzelfde recht op ontwikkeling. Maar dat is niet zo in deze wereld. Ik heb het geluk gehad geboren te worden in een West-Europees land in een welgestelde familie.

Ik heb alle kansen gehad, mijn hele leven lang. Zonder dat ik iets gedaan heb om dat te verdienen. Ik wil dat dat recht niet van geluk afhangt, maar dat iedereen in de wereld dezelfde kans krijgt.

De grootste veranderingen zijn door burgers in beweging gezet. De afschaffing van de slavernij, apartheid, stemrecht. Dat is er allemaal gekomen door actie voeren, stakingen, betogingen. Een protestactie gaat erom de bevolking als geheel in beweging te krijgen, daarvoor moeten er veel verschillende acties gebeuren. Grote betogingen, maar ook acties van burgerlijke ongehoorzaamheid. Ik geloof er niet in dat politici uit zichzelf de juiste beslissingen nemen.

Op de klimaattop in Parijs (2015) en in Bonn (2017) hebben we mensen gemobiliseerd om de bruinkoolmijnen in Duitsland te bezetten.

Dat is dus een soort van burgerlijke ongehoorzaamheid, want we legden de mijnen plat.

Soms is provocatie de weg waarlangs je het maatschappelijk debat kan aanwakkeren. Dat moet dan wel deel zijn van een bredere strategie. Maar activisme is niet gelijk aan pure provocatie. Activisme is voor mij actief burgerschap waarin je jezelf niet beperkt tot om de vier jaar een bolletje roodkleuren.

Een keer bijna. Bij de betoging tegen TTIP. We waren verkleed als clowns. Als clownsleger wilden we de agressiviteit van de politie spiegelen. Toen hebben ze ons opgepakt. Ik zei dat ik moest gaan werken. Omdat ik spoedarts ben hebben ze gezegd: ‘Allez, het is goed. Ga maar.’

Ik noem mezelf liever een patriot. Activisme klinkt voor mij als rare spandoeken hangen op hoge plaatsen. Wat haalt dat uit? Ik wil liever het politieke debat steunen. Maar op straat komen heeft zeker zin.

Zolang mensen achter hun tv blijven zitten, hebben ze geen idee van wat er in de wereld aan de gang is. Dan moet je al eens op straat komen om die mensen wakker te schudden.

Om te beginnen: ervoor zorgen dat we niet worden platgebombardeerd. Dat lijkt me toch vrij belangrijk. De slachtoffers van terreurdaden zijn mensen met families. Die mensen hebben een leven opgebouwd en dat wordt vervolgens afgenomen door, ja... religieuzen.

Ten eerste neem ik deel aan optochten. Niet enkel aan die van Vlaams Belang trouwens. Als Groen! morgen een optocht voor dierenrechten organiseert, zal ik die ook steunen. Verder zet ik me ook in voor dakloze Vlamingen, onder andere via Huizen van Vlaamse Solidariteit, een initiatief van Voorpost.